Kelimeler
birer oyuncu. Bense acemi bir yönetmen. Her biri üstün yetenekli
kelimelere acemice oyunlar yazıyorum. Hiç sesleri çıkmıyor,
itiraz etmiyorlar. Ne sunuyorsam onu oynuyorlar. Hem de her zamanki
yetenekleri ile. Hiç gocunmadan.
Ben
ne kadar acemi ve yeteneksiz de olsam, onlar yetenekleri ile oyunu
seyredilir kılıyorlar. Her zaman. Tabi arada öyle kötü
senaryolar oluşturuyorum ki, o güzelim yeteneklerini görmek çok
zorlaşıyor. Yine de beni bırakıp gitmiyorlar. Terketmiyorlar. İyi
ki yanımdalar. Ben onlarla ustalaşacağım. Onların yeteneklerini
zamanla daha iyi öğrenip, daha iyi senaryolar yazacağım. Ben
ustalaştıkça, kelimelerin yeteneği de artacak. Güçleri
çoğalacak. Onlar zaten ben acemi ve yeteneksizken yetenekliydiler.
Beni geliştirdikçe benimle daha büyüyüp güçlenecek ve
çoğalacaklar. Buna yürekten inanıyorum.
Ben
kelimelere güveniyorum. Onları seviyorum. Biliyorum ve hissediyorum
ki, onlarda beni seviyor.
biz öyle sansak da kelimeler kişilerden bağımsız olamazlar hiç. Günlük hayattan kopukturlar belki ama bi tarafımıza sakladığımız "ben" lerdendirler.. belki de aslolan..
YanıtlaSilBağımsızlar bana göre... herkeste farklı görünüyorlar çünkü.
Silherkes farklı senaryolar oluşturuyor ve onlar herkesin isteklerine cevap veriyorlar..
YanıtlaSilAynen.. :)
Silkelimeler olmasa biz ne yapardık acaba
YanıtlaSilya bizim gibi çok konuşmak yenine daha çok yazanlar için ya olmasalardı
onları ustalıkla kullanacağımız günler olur umarım
Olmadıklarını düşünmeyelim en iyisi. :)
SilUstalaştığımız o güzel günleri düşünelim. Hayal edelim, en olmadı.. :)
yasiyormusun sen ya
YanıtlaSilyasiyormuyum ben ya
selam olsun :)
Selam. :)
SilBen buralardayım. Yaşıyorum.
ne güzel sölemişsin.
YanıtlaSilben de katılıyorum sölediklerine.
:)
Teşekkürler. :) Hemfikir olmak güzel. :)
Sil