İnsan
kıymet bilmez, kaybetmeden. Düşmeden bilemez ki, derinlikler mi
güzel, zirve mi? Direk zirveye varan, nasıl bilsin ki derinliği...
Kıymet
bilmek için, o derinliği bilmek lazım. Dibi görmek lazım, arada.
Yoksa çarpar, zirvenin soğuk rüzgarları insanı.
Kaybetmeli
insan arada. Bilmeli o duyguyu da. Ki kıymet bilsin zirvedeyken.
Düşmeyi bilsin. Sonra kalkmayı. Derinliği de görsün bilsin de,
zirvenin rüzgarı başını döndürmesin.
Düşmeden
kalkmayı öğrenene zor değil düşmesi. Ama kalkmak için gerekli
azmi, derinden zirveye gideninkinden çok olur. Çünkü bilir,
zirvenin tadını. Damağındadır. Ve yine tatmak için elinden
geleni yapar. Zirvenin kıymetini anlar.
Bu
arada derinliklerinde tadını alır. Derinliğin suyunda boğulmadan
yaşamayı öğrendiğinde, o derinliklerde yalnız olmadığını
fark eder insan. Kiminin o derinliklerden zirveye çıkmak için
uğraşmadığını görür. Mutlu olduğunu da. Derinlerde yaşamanın
boğulmak olmadığını da görür. İnsanın isterse her yerde
mutlu olabileceğini anlar. Zirveye tırmanırken mutlu olmayı
unutmaması gerektiğini anlar.
Zirve
de soğuktur, derinlerde. İnsan bir gülümsemesiyle ısıtır,
bulunduğu yeri. Yeter ki kıymet bilsin.
Ve anlar ki, herkesin
zirvesi kendine göre değişir. O derindekinin neden zirveye çıkmak
için uğraşmadığını da o an anlar. Kıymet bilmek budur belki
de...
bak valla bu düşündüklerin inan öle ama öle doğru ki.
YanıtlaSil:)
Bulunduğumuz noktanın kıymetini bilmek lazım. Yani şükretmek. :)
SilHayalperest; epey oldu uğramadım diye düşünürken blogumdaki yorumun sonrası... bir de fark ettim ki profilinden; Derince - Kocaeli'liymişsin. E ben de oralıyım... Ne tesadüf. ^^
YanıtlaSilSevgilerimle,
Luna
Güzel bir tesadüfmüş o halde. :)
SilHep beklerim.
Sevgiler.. :)
Dönüp dolaşıp aynı noktaya geliyoruz genelde. Mutluluk konusuna...
YanıtlaSilTam da yazdığın gibi işte. Bunun yazılı olduğu bir kaynak yok; kim hayattan ne bekliyorsa, ne hayal kırıklığı varsa, hedefi neyse vs.ona göre mutluluk kavramı da değişir.
Her şeyden keyif almaya bakacaksın, hayat bize bir kere sunulmuş. Düşeceksin, kalkacaksın, ağlayacaksın, sevineceksin...yaşamdaki her duyguyu yaşıyoruz ve yaşayacağız işte:))
Aynen.. Kimi bir avuç yemekle mutluluğu yakalarken, diğeri koca bir pasta ile yaşar o mutluluğu.
SilBeklenti yükselince mutluluk da o kadar uzaklaşıyor sanki..
Şu hayatı gönlümüzce ve mutluluk dolu yaşamayı bir başarsak.. O zaman ne mutlu bize. :)
o değil de, gerçekten kıymet bilmek lazım. Artık nasıl eğitir insan da bu meziyete sahip olur bilemem ama...
YanıtlaSilYaşadıkça o meziyete sahip oluyoruz galiba.
SilBiz insanlar ne kadar nankörüz değil mi? Kaybetmeden hiç bir şeyin değerini anlayamıyoruz .
YanıtlaSilİş işten geçtikten sonra da dövünür dururuz .
Aynen öyle.. Keşke kaybetmeden kıymet bilebilsek.. az da olsa.
SilNe zirve isterim ne de dip, mutlu olduğum yerde kalayım bana yeter.
YanıtlaSil:)
Öyle tabi. Herkes kaldığı yerde mutlu olmak ister. mutlu olduğun yer senin zirvendir zaten. Ve tam demek istediğim şey de bu. :)
Sil