Sihirli Anlar Mucizesi.

Yolda giderken birden yeğenime bir şey almadığımı farkettim. Durdum. Etrafıma bakıp bakkal ya da market aradım. Bir baktım, tam önündeyim. Hemen içeri girdim. Benimle birlikte biri daha girdi. Allah'tan kapı genişti de sıkışmadık. Şöyle bir baktım. Seveceği bir şey aradım. Tam buldum, alacağım, başka bir el de onu almaya uzandı. Baktım, beraber içeri girdiğimiz kişi. O başka aldı, ben uzandığımı aldım. Kasaya gittim.

-Ne kadar?

İkimiz de aynı anda sorduk. Bakkal amca ikimize de bakıp fiyatı söyledi. Cüzdanıma baktım. Bakkal amcaya:

-Bozuğunuz var mı?

Ve yine aynı şey oldu. İkimiz aynı şeyi aynı anda yine sorduk. Beni bir gülme aldı. Bu sefer hak onun diye sıramı ona verdim. Bakkal amca, ikimizinde parasını bozarsam bozuğum biter dedi. Birbirimize baktık. Bakkal amcaya dönüp:

-Benden alın.

Evet , yine aynı şey oldu. Yine aynı anda dedik. İstesek denk getiremeyiz bu kadar.

Bakkal amca sırf erkek diye parayı ondan kesti. Beni hiç tanımadığım birine borçlandırmıştı. Fazla itiraz edemedim. Amcam diktatör tipliydi.

Bakkaldan çıktım sola döndüm. O da sağa döndü. Sonra farkettim ki, sağa gitmem lazım. Hızlıca döndüm. Pat.. Yine aynı kişi ile çarpıştım. Meğer o da sağa değil sola gitmeliymiş. Aynı anda dönmüşüz. Yüzyüze gelince, yüzüne şöyle bir baktım. O da bana bakıyordu. Hem de gülümseyen gözleri ile. Tam ağzımı açıp özür dileceğim. Sustum. O konuşsun diye. O da sustu. Elimde olmadan bir kahkaha patlattım o an. Artık bu kadarı da pes dedirtti. Ağzımı kapadım, gülmemeye çalışarak, elimle ona öncelik verdiğimi ima ettim. O da gülüyordu.

-Özür dilerim. Yeğenim telefonda acele etmemi söyleyince biraz aceleci davrandım. Yoksa bensiz koca pizzayı yeyip bitirirmiş. Hem de ev yapımı.

Gülmem gitmişti. İkimizde yeğenlerimize yetişmeye çalışıyorduk. Aynı şeyleri bilmeden aynı anda yapmıştık. Bu tuhaf düşüncelerle ona öylece bakakalmıştım.

-Önemli değil.

Sadece bu kadar diyebildim. Müsaade isteyip yoluma devam ettim. Oysa kalıp, a pizza mı, bende koca bir pasta için tehdit edilmiştim. Ne hoş tesadüf demek istedim. Ama diyemedim. Sanki şok geçiriyordum. O gün akşama kadar tüm bu olanları düşündüm durdum. Kendi kendime güldüm. O'nu bir daha görmek istiyordum. Ama bu nasıl olacaktı. O koca fırsatı kaçırmıştım bir kere.

...

Bu olayın üstünden 10 koca yıl geçti. Hatırladıkça hala gülmekten kendimi alamıyorum. O yakışıklı genç adam, şimdi benim kocam. Çünkü O da benim kadar etkilenmiş yaşadığımız o sihirli anlardan.

Hâlâ, o sihirli anlarımız var. O büyüyü hiç kaybetmedik. Aynı şeyleri aynı anda düşünmek ve yapmak, birbirimize verdiğimiz en güzel hediyeler oldu. Biz birbirimize başka hiçbir hediye vermedik. Evrenin bize verdiği bu sihirli anlara hep şükrettik.

Not: Bu hikaye ile yazarın bir ilgisi yoktur. Hepsi hayal ürünüdür. :)