Su Gibi Yaşamak.

Ne zaman su içsem, aklıma arkadaşım Su gelir. Öyle değişik biriydi ki, bazı zamalar anlaşılması güç biri olabiliyordu. Neye gülüp neye ağlayacağı hiç ama hiç belli olmazdı. Adı gibi saftı. Ya da adı gibi görünmeye çalışıyordu. Dedim ya, değişik bir kızdı.Tayini çıktı ve yollarımız ayrıldı.

Bir keresinde sevgilisi ile görüşmeye gitmişti. Ama gitmesi ile gelmesi bir olmuştu. Nedenini sordum. Ayrılmışlar. Şaşırmıştım. Adamı pek bir severdi. Adam da Su'ya pek düşkün görünüyordu. Uzun süredir de sevgiliydiler. O uzun zaman tam 13,5 ay. Bu, Su'yun tarifi oluyor.

Ayrıldıkları gün, aramızda değişik bir konuşma geçti.

O gün, içeri girdi. Selam vermeden koltuğa oturdu. Özenle topladığı saçlarını saldı. Çoraplarını çıkardı. Normalde bunları oturma odasında yapmaz. Yanına gidip oturdum. Yüzüne baktım. O da bana baktı.

-Ayrıldık.

Sesi donuk ve hissiz idi.

-Neden? Yani bunu demek için mi çağırmış seni. Yani çabuk geldiğin için böyle söylüyorum. Telefonda ayrılsaydı daha abuk olurdu da...

Ben böyle abuk ve saçma laflarla ortamı yumuşatmaya çalışıyordum. Aslında Su, öyle gergin ve üzgün de görünmüyordu.

-Ben bugün erken gittim. Lokantada O'nu bir kadınla gördüm. Yanlarına gittim. Onunla hiç muhatap olmadan direk yanındaki kadına merhaba dedim. Kendimi tanıttım. Ona ismini sordum. Söyledi. Bu adam eşiniz mi diye sordum. Evet dedi. Yan masadan bir sandalye çekip yanlarına oturdum. Yüzümü Mızıka'ya dönüp, beni eşinle tanıştırmak için mi çağırdın buraya, diye sordum. O bir şey diyemeden, karısı bana kim olduğumu sordu.

Sustu. Ben afallamış ve şaşkın halde onu dinliyordum. Vay Mızıka, bunca zaman kızı kandırmış. Ahlaksız. Gördüğüm yerde yüzüne bir tokat çakmak farz olmuştu.

Merakla:

-Sen ne dedin?

-Bu adamın sevgilisi olduğumu sanıyordum. Meğer başka bir şeyi imişim. Değil mi Mızıka, diye Mızıka'ya sordum. O da “ olur mu öyle şey Su..” dedi.

Mızıka'nın lafını onun sesini taklit ederek söyledi. Sesini öyle benzetti ki. Şaştım kaldım.

-Sesin ne çok benzedi sesine. Sen bu adamla çok vakit geçirmişin haa..

-Çok çalıştım onunkine benzetmek için. Hatta tıpkı onun sesini çıkarabiliyorum. Dün terst etmek için bankasını aradım ve kredi kartını iptal ettirdim. Çalındı diye.

Bu kızın tuhaf olduğunu söylemiştim. Bu iş için sadece ses yetmez değil mi?

-Güzel bir intikam olmuş bu. Şimdi lokantada hesabı nasıl ödeyecek bakalım pislik.

-Şaka yapmak istemiştim halbuki. Söyleme de sen yine de.

-Deli misin? Onunla asla konuşmam bir daha. Şeytan görsün yüzünü.

-Senin sesini de taklit edeyim mi?

Gözlerim faltaşı gibi açıldı. İnanın korktum o an. Bu kızdan her şey beklenirdi. Güldüm geçtim. Cevap vermedim. Konuyu değiştirip yemek yemek ister mi diye sormuştum. Mızıka'nın mevzusu da kapandı gitti. Devamını hiç sormadım. Aslında orada daha nasıl delilikler yani aslında nasıl büyük sabır ve cesaret gösterdiğini merak ettim. Ama sormadım. O da anlatmadı. Duyguları belli olmuyordu. Ama illa ki üzülmüştür. Kandırılmak kolay hazmedilen bir şey değil. Üzerime farz oldu dediğim o tokatı da, o pisliğin yüzüne çok geçmeden attım. İçimin yağları eridi.



Not: Kişiler ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. :)