Akraba Ziyareti

En son hafizam yanıltmıyorsa ilkokula giderken gitmiştim.
Kime mi..?
Teyzeme.
Kendisi bizden biraz uzak oturuyor. Aynı il ama ilçeler arası kendi arabanla 1 saat. Otobüsle biraz daha fazlasıdır herhalde.
Annem bayadır gidelim diyordu, bizde havayı güzel bulunca tamam dedik.
Yolda giderken tanıdık bir yer, bir şey aradı gözledim.
Bunca yıldan sonra, sokağına girince anımsadım. Sokağın başındaki o çeşme. Çevre düzenlemesi falan yapılmış elbet ama düzen aynı. Değişen asfaltlı taşlı yollar.
Bizi görünce sevindi. Biliyordu geleceğimizi ama geldiğimizi görmek ayrı oldu tabi.
Teyzem kalan kardeşler arasında şuan en büyüğü. O da annem gibi eşini kaybetti. Kızı ve torunuyla yaşıyor.
Sokakları yolları hatırladım ama evin içini unutmuşum. Sanırım sessiz sakin bir çocuk olarak oturduğum yerden kalkmadığım için hafızada pek yer etmemiş.
Diğer iki kızı da evdeydi. Onlarla da görüşmüş olduk. Iyi oldu.
Kendi akrabalarımla olan bağımı düşünüyorum bazı zamanlar. Belki de uzak olduklarından hiç kalmadım teyzelerimde.
Şimdi bizim kardeşler arası ilişkimizi düşünüyorum. Yeğenlerim teyzelerine gidip geliyor. Ananeye. Günlerce kalıyorlar.
Büyüdüklerinde de gelirler değil mi..

Konu biraz yürüyüş birkaç anın fotoğrafı idi ama sanırım saptırdım.
Benimki yürüyüş değil araba ile geçmişe yolculuk oldu biraz.

Bu resimde geçen akşamdan. Ilk kez görmedim elbet ama nedense o akşam gözüme bir başka göründü bu manzara.

#meydan okuma 4. gün yazısı.