Son Sözlerim.

#meydan okuma 28.gün yazısı.



Bir ay boyunca bu yazı ile noktaladım yazdıklarımı.
Her günün konusu vardı. Bazen konunun içeriğine değinmeden yazdım. Bazen değinmeden olmadı.
Farklı bir şey yapma peşindeydim. Gördüğüm bloglarda bir kalıp vardı.
Tamam meydan okumaya katılmıştım ama nasıl iştirak edeceğime ben karar verecektim sonuçta.
Konular belliydi, tamam. Işleyis farklı olacaktı doğal olarak.
Konular işte bu noktada bazen beni zorladı. Farklı bir tarz ile ilerlemek isterken, günün konusu beni yine kalıba sokmaya zorluyordu.
Bu sebeple bazı günler yazmayı hiç istemedim.
Vaktim çok olmuyordu. Şimdi düşünüyorum da onlarda da farklı bir yol seçebilirmişim.
Umarım, kalıp ve farklı işleyişle ne demek istediğim anlaşılmıştır.
Sonuçta katılan herkes salata yapacak olsaydı herkesin sunumu, malzemesi, lezzeti farklı olacaktı.
Demek istediğim bu. Ben yeni bir tat peşindeydim. O kadar.
Eğlendim mi...
Elbette.
Hergün yazmayı kendime görev bildim. Gece uyumadan illa görevimi yerine getirdim. Bazen çok mu abarttım dedim kendime ama sonuçta bu bir meydan okuma idi. Meydanı boş bırakmak olmazdı. :)
Koca bir ay benim için böyle geçti.
Anladım ki, istesem hergün yazabiliyormuşum.
Istemek lazımmış.
Bir sebep lazımmış.
Ezgi ye bana bu sebebi verdiği için teşekkür ediyorum.
Farklı bir mim oldu. Bende bu farklı mimi kendimce yapmaya çalıştım.
Sevgiler saygılar sunarım.
Görüşürüz yine ;)