Suç.
Suçlu.
Suçluluk...
Suç
ve suçlunun yanına da ekleyebiliriz duygu kelimesini. Ama suçluluk
kelimesinin yanında durduğu gibi durmaz. Ağır basmaz. İç
acıtmaz. Değil mi?
Suçu
işleyip sonrasında suçluluk duygusu hissetmek insana suçun
cezasından daha ağır gelir. Hatta işlediği suçun cezasını
çekmemişse daha fazla ağır.
Peki
insan bunu kestirebilir mi? Yani suçu işleyeceği vakit sonrasında
pişman olacağını hisseder mi? Hissetse yapmaz belki de. Ama o an
suç işlemek cazip geliyordur. İnsan suç işlerken hiç pişman
olacağını düşünür mü? Düşünüyorsa ve hala yapıyorsa
demek ki suçluluk duygusunun ne olduğunu hiç bilmiyor. Sadece
suçsuzluk duygusunu biliyor olmalı.
Suç
işlemediği için kendini eksik hissederken, suçluluk duygusunun o
ağır yükünün altına girmek ona daha fazla cazip geliyor demek
ki.
Suçsuzluk
ve suçluluk duygusu.
Suçluluk
duygusu ileride yine suçsuzluk duygusuna dönüşür mü bilinmez
ama suçsuzluk duygusu hisseden insanın elbet bir gün suçluluk
duygusu hissedeceği kesindir.
Suçsuzluk
duygusu, susuzluk gibi olmalı. Su içmeden geçmez gibi gelir
insana.
Buraya birinin tavsiyesi üzerine girdim, güzel bir yazı olmuş. :)
YanıtlaSilHoşgelmişsiniz. :)
SilKim tavsiye etti ki, meraklandım şimdi. :)
herhalde ikisini de arada hissederiz.
YanıtlaSilyapmamak iyi ama bilemiyo ki insan bazen birini nasıl kırdığını.
:)
Yapmamayı dert ediniyoruz. Aslında yapmak daha büyük dert oluyor. Ama işte galiba bilemiyoruz. Ama çoğu kez belli oluyor bence. :)
SilEn kötü duygudur bence. Hele ki suçlu olup olmadığından emin değilsen.. Yani "ben mi yaptım" sorusundaki suçluluk "ben ne yaptım" sorusundaki suçluluktan daha çok üzer, acıtır, düşündürür :)
YanıtlaSilEvet çok haklısınız. İnsan emin değilse daha fena oluyor.
Sil:)