Üşüyorum artık geceleri. Serin bahar geceleri. Yıldızları göremiyorum. Dolunayı seyredemiyorum bulutlardan. Yağmurlar yağıyor. Ama sonrasında artık gökkuşağını görmeyi beklemiyorum. Renkler soluyor yavaş yavaş. Sesler azalıyor. Rüzgar coşuyor sesini yülselterek.
Değişim başlıyor. Kimimiz yorgun düşüyor. Değişimi kabullenemiyoruz. Görmezden gelip, görmemek için kapatıyoruz kendimizi kapalı odalara.
Değişim başlıyor. Ömrümüz geçiyor. Yaşanmışlar yaşanacak olanları çoktan geçti.
Oysa daha çok şey var yaşanacak. Yaşayacağım. Zaman durmuyor. Bense durduğum yerde bekliyorum.
Zaman geçiyor. Değişim başlıyor.
Sessizlik.
Sessizliği bozan rüzgarın öfkeli sesi.Çıplaklık.
Çıplaklığı örten beyaz bir örtü sonrasında.Yalnızlık.
Ne çaresi geliyor ayağına.Nede çare sen oluyorsun.
Çaresizce yaşıyorsun yalnızlığını.
Soğuk, öfkeli ve çoğu zaman sessiz kışta...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder