Unutmak... İnsan unutur çeşitli nedenlerle. Yahut alışır zamanın akışı içinde. Sevincini unutur, evladını unutur, sevdiğini unutur, acısını da unutur. Yahut alışır zamanın akışı içinde. Yokluklarına, acısına.
Herşey insan için derler. Sevinç de acıda. Yaşayacağı ne varsa yaşar, öyle son bulur ömrü.
Geride kalan için hayat devam eder. Ya unutur ya da alışır zamanın akışı içinde.
Biz yine unutacağız. Alışacağız, diğerlerine alıştığımız gibi.
Ekranlardaki yerini alacak yine sabah kuşakları programları, gündüz programları. Profil resimleri değişecek, yerini eskileri alacak. Ya da başkaları.
Hani annesi düşüp canını yakan çocuğuna der ya hani, " geçti geçti bir şey yok.” Geçiyor işte herşey zamanla. Zamanın akışı içinde. Çoğu zaman anlamadan. Geçip gidiyor mutluluklarda, sevinçlerde, acılarda.
Bir acı daha geçecek. Ardında bıraktığı izlerde. Düşürdüğü ateşin yanık izleri. İşte onlar için zaman biraz geç işliyor. Akışı yavaşlıyor. O akış içinde unutmak da alışmak da yavaş oluyor haliyle.
Unutmak dediğin tuhaf bir olay. Farklıdır her insan için. Adı aynı olsada farklı işler her insanda zamanın akışı içinde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder