Mevsim Değişikliği.

Elini tuttu. Buz gibiydi. İçi ürperdi. Gözlerine baktı. Soğuktu bakışları. Üşüdü. Hiç birini önemsemedi kız. Kendini yaza, onu kışa benzetti. Farkları büyüktü. Aralarında mevsim geçişleri vardı. Ama vazgeçmedi yine de kız. 

Varsın kendisi sonbahar, o ilk bahar olsundu yolun sonunda. Farketmezdi. Umrunda değildi. Tüm ömür kış gibi yaşanmaz diye düşünüyordu. Kendi hep yaz gibi yaşarken.

Düşündü sonra. Sormadı ki hiç, istiyor mu diye? Gönlün var mı diye, sormadı. Ya yaşamazsa başka mevsimlerde. Korku sardı tüm bedenini. İçi titredi ama bu sefer onun soğukluğundan değildi. Bırakmak istedi elini. Usulca çekecekken elini, elini tuttu. Bu sefer o idi elini tutan. Baktı yine gözlerine. Güneş doğmuştu yeşilliğine. Kışın en soğuk gününde doğan bir kış güneşiydi belki de gördüğü. Ama yine umursamadı kız. Daha sıkı tuttu elini. 

Ve anladı ki, kendisi asla yazdan vazgeçmeyecekti.