18 Kasım 2013

Tek.

Ben bir kuşum. Bana gülümseyen, yemek veren o insana kandım. Artık korkmadan toprakta dolaşıyordum. Hepsi bir sandım. Başka bir insan gelip, bana kıydı.

Ben bir insanım. Bana kötülük yapan, aldatan bir insana kandım. Artık kimseye güvenmiyordum. Hepsi bir dedim. Bissürü iyi insanı kaybettim.

Ben bir insanım. Bana iyilik yapan, beni seven bir insana inandım. Sadece ona güvendim. Başka kimse böyle olamaz dedim. Bissürü iyi insanı kaybettim.




15 yorum:

  1. neticede hep iyi insanları kaybediyoruz sanırım...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Galiba... ama içimizdeki iyilik kaybetmiyor galiba.

      Sil
  2. bir kişiye kanıp herkesi iyi zannediyoruz
    sonrada diğerlerini kaybediyoruz :(
    bu ne zaman sonlanacak

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aslında demek istediğim biraz farklı.
      Aslında birine kanıp herkesi iyi sanmak değil olay. Herkesi kötü sanmak, kötü birine kanınca...

      Sil
    2. hımm aslında aynı yola çıkıyoruz bence.
      kimi birini iyi görüp herkesi iyi zannediyor hataya düşüyor.
      biri de bir kötü ile karşılaşıp herkesi kötü sanıyor ve o da hataya düşüyor ve muhtemelen de her iki kişi de mutsuz ve yalnız oluyor :(

      Sil
    3. Hımm.. evet aynı yol. :)
      Ama farkı da var. Biri hep iyi görmüş herkesi, diğeri hep kötü. benimde demek istediğim o aslında. İyiyi çok görmüyoruz. Artık herkesi iyi sanan insanlar yok. İnancımız gitmiş.

      Sil
  3. aaa sahiden de öle oluyor yaaa.
    :)

    YanıtlaSil
  4. Ne güzel anlatmışsın kaybediyoruz,yargılıyoruz bir kez acı çekince dokunamıyoruz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Dokunamıyoruz.. güvenemiyoruz... yalnızlaşıyoruz.

      Sil
  5. Ne güzel bir tespit ve bir o kadar güzel anlatım.
    :)

    YanıtlaSil