Şifreli Öykü - Paket.

Hepimiz birer hacker mıyız?
Evet.. Ben sizi öyle yapacağım. Çok kolay ki.

Aşağıda yazdığım öyküde gizlenmiş blogdaşlarımızın ismini bulabilir misiniz?

Ama ipuçlarını gözardı etmeyin, onları kırmızı ile işaretledim.

Ve bunu acizâne olarak sizden de rica ediyorum. Eminim ortaya çok güzel öyküler, inanılmaz şifreleme teknikleri çıkacak.

Bunu bir mim olarak ilan ediyorum o halde.

Ve...

Öyküde adı geçenleri direk mimlemiş oluyorum. Sizlerde ister öykünüzde geçenleri, isterseniz ayrıca isimleri yazarak mimleyin. Bu mimin kuralı değil, size kalmış.
Bu örnek olsun. Kötü bir örnek olmasın da.


---------------------------------------------------------
Paket

Off.. yine kapı çalıyor. Bu kapıda evde bir ben varken çalıyor hep. Gıcık kapı. Hoş kapının suçu yok. Onu çalan da kabahat. Hem söylenip hem de kapıyı açıyorum.

Karşımda üniformalı biri. Elinde bir paket. Ben onu baştan aşağı süzerken, o sessizce durup bana bakıyor. Ne ruhsuz şey. Ruhsuz atmaca mı olur. Göğsünde atmaca resmi var. İnsan biraz örnek alır, keskin bakışlar atar. Atmaca gibi atılır misal. Yok yok, kesin bu ölmüş de benim kapıma bırakmışlar.

Ne vardı, dedim. Paketiniz, dedi. Kimdenmiş, dedim. Şöyle bir pakete baktı. Ay birde meraksız taze. Bakmamış bile kimden olduğuna. Göndereni bilinmiyor, dedi. Anlamadım. Gönderen adını belirtmemiş mi yani. Allah Allah.. gizli hayranım mı var benim şimdi. Ay yoksa sen misin ruhsuzum. Çaktırmamak için böyle kastın kendini. Ama yok, tanımıyorum ki seni.

Alacak mısınız, diye soruyor. Sanırım beklemekten sıkıldı atmaca. Hıhh.. Tamam alıyorum dedim. Kimmiş bakalım bu isimsiz, ne yollamış. İmzamı atıp, paketi alıyorum. Paketi almamı bekliyormuş gibi hızla uzaklaşıyor. Gıcık. İnsan bir iyi günler diler. Seni patronuna şikayet edeyim de, gör sen.

Kapıyı kapatıp içeri girdim. Pakete bakıyorum. Üzerinde yazılanları okuyorum. Yani okumaya çalışıyorum ama okuyamıyorum ki. Ne dilce bu Allah aşkına. Aa.. yoksa bu Keyaki'mi. A canım, bana sürpriz yapmış. Diye düşünüp sevineceğim ama kafama dank ediyor. Sen ona adresini vermedin ki kızım. Ama elin japonu bu, belki bir şekilde bulmuştur beni. Sürprizleri çok sevdiğime dair bir konuşma yapmıştık, daha dün. Japonya kargosu o kadar hızlı mıdır ya. Yok yok değil. Hem Keyaki olsa isim yazardı ki. Aman, hem niye bir şey yollasın daha iki gün önce nette dil alıştırması için tanıştığı birine.

Paketi sallıyorum. Ses yok. Aklımda bir dünya fikir. Fikir ?!.. yok bunun adı saçmalık oluyor. Fikirde mantık olur. Bendekilerde mantıktan eser yok. Paket resmen beni benden aldı. Öğrendiğim iki japonyayı unutturdu bana.

Ay yoksa bu pakette bomba mı var. Bu dünya için çok fuzuli biriyim ya. Bunca zahmete girdiler işte. Bomba yolladılar kapıma. Birazdan pat diye patlayacağım. Ben ölmeden dünya dursun lütfen. Ben dünyanın sonunu görmek istiyordum.

Öylece çöktüm koltuğa. Su içtim. Hatta kendime bir tokat atsam da kendime gelsem ya. Sonra aldım paketi ve açtım. Kalbim duracak heyecandan. İçinden çıka çıka bir mektup çıktı. Gönderenin zarftan haberi yok galiba. Mektup dediğin paketle yollanmaz isimsiz şahıs.

Aldım elime mektubu. Aaa.. bak bu Türkçe. Tamam ya, bu kaçık kesin tanıdığım biri. Beni delirtmek için yapılmış. Benim gibi bir garip insan yavrusuna yapılacak şey mi bu. Ya ölseydim heyecandan. Bir garip haller, bir garip şeyler. Komşum bir garip Şeyma'yı geçti bunlar. Kız Şeyma, yoksa intikam için sen mi yolladın bu paketi. Cama koştum, baktım yok. O olsaydı kesin düştüğüm hali görmek için cama yapışmış olurdu. Yine günahını aldım garibin.

Aklımı temizleyip mektuba odaklanayım. Kim olduğu onda kesin yazıyordur. Mektup el yazısı ile yazılmış. Sade bir yazı gibi ama derin. Zira uzun bir mektup. Sade ve derin mektubumu okuyayım bakayım.

Sevgili Aytül diye başlayan mektubu tam okurken yine kapı çalıyor. Bu sefer tam sinir oldum. Yeter diye bağırıp açtım kapıyı. Sonra pat diye bir ses duydum. Korkudan ödüm patladı. Annem elinde kompeti ile deli gibi kahkahalar atarak bana bakıyor. Pat diye düşüp bayılayım dedim ama bayılamadım.