15 Aralık 2013.
Saatler gece yarısı 2 yi gösterirken telefon çalıyor.
Arayan yoğun bakım hemşiresi.
Yoğun bakımın kapısına gidiyoruz ablamla. Zaten ikimiz varız bekleyen o gün.
Hemşire kapıyı açıyor. Birşeyler söylüyor. Sonra
"Başınız sağolsun " diyor.
Anlamıyorum bir an. Sadece kısa bir an. Öldü mü... diye sorarken gözlerimden yaşlar akmaya başlıyor bile. Ayakta duramadım galiba o an. Ablam tutuyor beni. Oturtuyor merdivene. Bense hıçkırarak ağlıyorum. Tam o sırada hemşire şöyle diyor;
" Acıları son buldu. Böyle düşünün. "
Son bulmuştur değil mi...
Sonrasında kime nasıl söyledik hiç hatırlamıyorum. Gün aydınlanırken eve doğru gidiyorduk.
Annem acı haberi vermek için telefonun başına geçti. Aklına gelen herkesi aradı. Ilk cümlesi,
" Necatiyi kaybettik...."
Oldu her defasında. Annemin bu hali ablamlardan birine garip gelmişti. Belki sizede gelebilir. Herkesin acı ile başetmesi bir değil.
Misal ben. Sonrasında istesemde o denli ağlayamadım. Günler aylar sonra babamın ölüm tarihini bile unuttum.
15 Aralıktan eminim de yıl kaçtı
Kaç yıl geçmişti ki üzerinden. Bilemedim bir süre. Hep unuttum. Oysa tarih ve saatlerde aram çok iyidir.
Son bir yıldır falan galiba. Artık unutmuyorum.
Öğrendim 2013 yılını.
Belkide yeni kabullendi beynim bunu.
Istediğin kadar mezarına git. Başında Kur-an oku. Beynin bir şekilde yok sayıyor. Yada kalbindir o. Bilemiyorum.
Bu başka bir şey. Yokluğuna alışmak ama öldüğüne alışamamak.
......
Mekanı cennet olsun.
YanıtlaSilAmin. Cümlesinin Inşaallah.
SilNur içinde yatsın.
YanıtlaSilAmin sağolasın. Cümlesi Inşaallah.
Silof of ne güzel ifade etmişsin. herkesin farklı tabii yaşadığı, başa çıkması. hatırlıyom ya babanı evet.
YanıtlaSilEvet. Herşey insana özgü.
SilSen unutmazsın.
:)
Kolay değil, başınız sağ olsun .
YanıtlaSilTeşekkür ederim.
SilKayıplar hep üzücüdür, canı acıtır ama yaşam devam eder. Benim de bu acılardan bir kaçış yolum unutmaya çalışmak. Babamı, diğer sevdiklerimi kaybettiğim yılların hiçbiri aklımda değil. Sadece güzel hatıraları kaldı geriye. Onları geri getirmeyeceğimi bilmekle avutuyorum kendimi. Nur içinde yatsınlar.
YanıtlaSilAllah rahmet eylesin cümlesine.
SilInsanin acıdan kaçma olayı çoğunlukla unutmak sanırım.
Yakın zamanda annanemi kaybettim ben de. Uzaktaydı sık görmezdik. Bilmiyorum belki o yüzden hala yaşıyor gibi hissediyorum :(
YanıtlaSilO hissi de iyi bilirim. Ananemde aynı şeyi yaşadım. Aynı durumdaydık. Uzak.
SilNur içinde yatsın. Anneyi babayı kaybetmek çok acı:(
YanıtlaSilEvet.
SilAlıştığını sandığın anda alışamadığı anlıyorsun.
Canım, seni o kadar iyi anlıyorum ki. Acın hep taze kalmayacak, hayat devam edecek. Ama o acı hep var olacak. Dahası babanı her zaman kalbinde hissedeceksin. Ben de annem için böyle hissediyorum.
YanıtlaSilMekanları cennet olsun.
Anne daha başkadır bence. Allah sabır versin.
SilAmin. Inşaallah.
Inşaallah. Amin.
YanıtlaSilBenim babam gideli de beş buçuk yıl oldu. Baba demek arkandaki dağ demek. Acını çok iyi anlıyorum. Yine gözlerim doldu bak anında:(
YanıtlaSilNur içinde yatsınlar. Mekanları cennet olsun...🙏
Benimde... bu hep böyle olacak herhalde. Gözlerde yaş hiç eksik olmayacak.
SilAmin.
insan ilk başlarda hiç olmamış gibi davranıyor zannediyorum ki. İnkar durumu. Sonra kabullenme ve uzun bir yas... Nurlar içinde uyusun...
YanıtlaSilSanırım aynen böyle oluyor.
SilInşaallah.
Sağolun.
Başınız sağ olsun. Oğuz Atay'ın sözü geldi aklıma:
YanıtlaSil''Muhayyilesi kuvvetli bazı insanlar, sevdikleri ölülerin uzun bir yolculuğa çıktıklarını düşünmüşlerdir; bense bütün yolculuğa çıkanların ölmüş olduğunu düşünüyordum. Ne büyük bir günah, değil mi?''
Teşekkür ederim.
SilGüzel ve etkili bir söz.
Kendini yıpratmadan, bir uzak yolculuğa çıktığını düşünmek daha iyi bencede.
çok güzel ifade etmişsin ki yüreğini. iyi bir yerde o şimdi öyle olmalı ışıklar içinde olmalı. insan anlayamıyor tabi zaman da karışıyor. ben de çok küçüktüm. kaza yüzünden olduğu için cenaze filan da görmedim. hastanedeydim. ve babam asker olduğu için yıllarca james bond gibi gizli göreve gitti belki de diye hayal etmiştim öyle olmasını gizli gizli umut ediyordum belki ajan olup kaybolmuştu ve mezar aslında boştu filan çocukluk işte. alışması zor kaç yıl geçse de
YanıtlaSilSeninki daha ani olmuş. O küçük kalbinle o boşluğu yaşamak.
SilAllah sabır versin cümlemize.
Onlara da rahmet eylesin.
Rabb'im rahmeti ile muamele etsin inşallah.
YanıtlaSilAcıları yarıştırmak gibi oluyor, bundan dolayı pek yazmıyorum ama evlat acısı ise bu, yazıya sığmıyor. Bilin ama yaşamayın! 😥
Inşaallah.
SilNe desem bilemedim. Rabbim sabır versin sizede ailenize de. Şu dünyadaki en büyük acı herhalde.
Allah razı olsun.
Amin.
YanıtlaSilSonsuz âlemlerde kavuşma ümidi ayakta tutuyor insanı. Yoksa acı eskimiyor, eksilmiyor...
Amin. Kolay değildir elbet.
Sil