Bu sokak sakindir. Sadece öğlen saatleri biraz şenlenir.
Iki karşı komşu. Iki bahçeli ev.
Birinin köpeği var. Diğerinin ilkokul çağında bir oğlu.
Öğlen saatleri çocuk bahçesine çıkar. Köpekte onu izler karşıdan. Çocuk izlendiğini hemen farketmez. Farkedince de aralarındaki mesafeye rağmen oyunları başlar. Sokak köpeğin ve çocuğun şen sesleri ile renklenir.
Çocuk elindeki turuncu oyuncağını atar bahçenin diğer köşesine. Koşarak gider almaya. Sonra köpek koşar köşeye. Çocukta. Önce kim varırsa kazanan o olur.
Çocuk kendini yerlere atar. Köpekte.
Her gün aynı saatte sözleşmiş iki arkadaş gibi bahçeye çıkıp, karşı iki bahçede oyun oynarlar.
Derken bir gün çocuk çıkmaz bahçeye. Köpeğin gözü bahçede. Saatler geçer. Gün, olur akşam. Çocuk çıkmamıştır. Ertesi gün yine yoktur.
Köpek sessizce bazen delice havlayarak bekler çocuğu. Yemeğini yemez. Sahibiyle ilgilenmez. Sahibi ne olduğunu anlamaz. Hasta sanır. Veterinere götürür. Sonraki birkaç gün köpeğin de çocuğun da sesi duyulmaz olur sokakta. Derken köpeğin sesi duyulur. Sonra ambulansın. Karşı komşunun kapısına gelir. Kapılar açılır. Çığlıklar feryatlar yükselir sokakta birden. Ambulansın siren sesine köpeğin sesi karışır. Günlerdir süren sessizlik yerini çığlıklara bırakmıştır. Köpek gece boyu susmadan âdeta inler.
Ertesi günün sabahında, anne baba çocuk evlerine gelir. Üçüde yorgun ama mutlu. Köpek onları görünce yerinde duramaz. Deli gibi havlamaya ordan oraya koşmaya başlar. Boynundaki tasmanın ipi kopar. Köpek bunu beklercesine bahçeden fırlar. Doğruca karşı evin bahçesine girer. Anne baba ve çocuk korkuyla birbirine sarılıp kapının önünde kalakalmıştır. Çocuk anne babasından sıyrılıp öne bir adım atar. Köpek bahçedeki turuncu oyuncağı bulup çocuğun önüne koyar. Oturur bekler. Çocuk eğilir, köpeği okşar oyuncağı alıp köpeğe uzatır. Köpek sevinçle havlayıp oyuncağı alır ve yine bahçesine döner. Bunları kapıdan izleyen sahibi, anne babaya geçmiş olsun dileyip evine döner.
Ertesi gün çocuk bahçeye çıkar yine aynı saatte. Köpek çocuğu görünce havlamaya başlar. Sahibi çocuğun annesinden aldığı izinle köpeği salar. Köpek doğru karşı bahçeye. Ağzında turuncu oyuncağı.
Kesinlikle.
YanıtlaSilKöpeklerden çok korksamda her eve lazım bence :)
YanıtlaSilBende korkarım ama severim de. Yani içimden
Sil:))
Ya yapmayın şöyle seyler😔😢 hachiko diye film var, izlemediysen izle. O aklıma geldi okurken.
YanıtlaSilBiliyorum o filmi. Uzun zaman önce izlemiştim.
SilOyy, içim kötü olduuu ☹️ köpekler ayrı bir duygulu oluyor.
YanıtlaSilDuygulu ve bağlı oluyorlar.
SilKoşulsuz üstelik.
Sıklıkla kızılan birine hayvan diye hakaret edilir ya ne yanlış. Çok ar böyle hikayeler. Oysa nasıl vefalı dostlar...
YanıtlaSilÇoğu hayvan, çoğu insandan daha insani herşeye ve herkese.
SilBende Hachıko yu hatırladım.
YanıtlaSilBizim evin yan tarafına denk gelen bir evde var köpek. Karşındada da çocuklu bir aile.
SilSonu benzemesin. Öyle çıktı işte
of yahu müthiş bişey bu, yaa gerçek mi bu yaa, neden öldü çocuk?
YanıtlaSilO da senin hayal gücüne kalsın.
SilGerçek değil.
:)
Acıklı bir hikaye... "Köpek de" oyun arkadaşını kaybedince çok üzülmüştür tabii.
YanıtlaSilNeden tırnak içinde yazdınız köpeği.
SilOnlarda üzülür elbet.
Neden üzülmesin.
Güzel bir paylaşım 👏🏻
YanıtlaSilTeşekkürler.
Sil