Bu İşin Sırrını Çözdüm.

İşbu yazı U.H. yapımın gözlem ve görüşleri dikkati alınarak yazılmıştır. Hiçbir süretle delil olarak kullanılamaz. Kullanırsan da keyfin bilir. :D

Esasen bu cümle en sonda olur da, aksiyon artsın diye başa yazdım. Yoksam dilekçe yazmayı biliyoruz. Hıhh..

Neyse..
Sırrı çözülen mevzu, yorum mevzusu sevgili blogdaşlar. Bir blogdaş olarak başka neyin sırrını çözebilirim ki ben.

Şimdi herkes genel manada yorumlar mevzusunda sıkıntılı. Kimimiz yoruma cevap alamamaktan, kimimiz yorum gelmemesinden, gelse de az gelmesinden muzdarip kişileriz.

E tabi bu durumu kendine dert edinmeyenler de vardır da, onlar şöyle kenarda dursun. Lafa karışmasınlar iki dakika. (şaka şaka, yorum atın sizde)

Bu durumu kendimde blog harici çok yaşarım. Sorun esas olarak şu: hep karşıdan beklemek.

Yorum bekliyorsun ama yorum yazmıyorsun ki anacığım kimseye. Nasıl olacak o iş peki? Hep rabbana rabbana olur mu? (doğru mu yazdım ki o kelimeyi, bilemedim.) 

Azıcık da sen dolaş, iki kelam et blogdaşlarının bloglarına. Bak o zaman nasıl geliyorlar da yorum yazıyorlar sana.

Bu böyle arkadaş. Kabul etmek lazım. Yorum yazarsan, gelir sanada yorum yazarlar.

Dikkat ettiysen de şayet, yorumcuların senin yorum bıraktığın blogdaşlar. Değil mi? Ha, istisnalar olmuyor mu, oluyor tabi. Ama ben geneli söylüyorum.

Bir de şu yoruma cevap vermeme konusu var. Bu şekilde de yorumların azalıyor. Bilmiş ol yani. O yorumu orada sap gibi bırakırsan, sen de blogunla yorumsuz sap gibi kalırsın. O kadar basit yani.

Hoş, bu durumda, bazı blogdaşlar kendilerini benimsetmişler. Onu da farkettim. Onlar ayrı. Gerçi ben onlara da kıl oluyorum. Bu nasıl tarz kardeşim, Allah Allah.. Sanki gazetede köşe yazarı mübarek. Yoruma iki kelam etse, karizması gidecek sankim.

Evet.. herşey anlaşıldı herhalde. Neymiş, hep karşıdan beklemeyecekmişiz. Biraz da biz adım atacakmışız. Hani, filmlerde de olur ya, kız da sever, erkek de sever ama ikisi de susar. Birbirlerinden beklerler hep. Bizde ekran başında söylesen yaa.. diye triplere gireriz ya. İşte aynı durum. Herkes birbirinden bekliyor yorumu. Ama kimse kimseye yorum atmıyor. Herkes derdinden muzdarip oturuyor köşesinde.

Bu konuda taktir ettiğim bir iki blogdaşım da var.  Yorumcularını asla yorumsuz bırakmıyorlar. Bununda meyvesini bol yorumlu ve okunulmuş yazılarıyla fazlasıyla alıyorlar. Benim izlediğim bloglar içinde her konusunda bolca yorum gördüğüm ve her blogda yorumunu gördüğüm  blogdaşlar bunlar. 
Saygılar, sevgiler hepsine.
Ayrıca bir yanlış anlaşılma da olmasın. Ben genel gözlemimden bahsediyorum. Yoksa o kadar güzel yazılar okuyoruz ki, yorumsuz asla kalmıyorlar. Bunu da belirtmek isterim.

Artık anlaşılmayan bir nokta kalmamıştır herhalde. Kendimde dahil olmak üzere bu konuda yapılacak tek çözüm bu. İşin özeti de, sırrı da bu. 

Ver bana, vereyim sana değil, geleyim sana gel bana, olacak o iş. Öyle oluyor yani. Gerçek bu, bana göre.

Sevgiler, hürmetler efenim... Saygılar...