16 Mayıs 2013

Bugün Zaman Çabuk Geçmiyor...

Bir çocuk var parkta. Turuncu çantası var. Bir başına oyun grubunda kendi kendine oynuyor. Çantasına yöneldi, bir şey aldı içinden.
Az ileri de bir amca. Biliyorum, ayağından sakat ama hiç korkmadan yükseğe çıkıp, ağaca bir şeyler yapıyor. Budamak desem, bildiğim şimdi olmuyor. Anlamadım ne yapıyor.
Amcanın bir ev sonrası. Bir kadın camdan örtüleri silkeliyor. Kendimi ona odaklıyorum ve çamaşırların çırpılırken çıkardığı o sesi duyuyorum. Nedensiz hoşuma gidiyor. O sesin çırpılırken çıkması beni keyiflendirir.
Onun hemen üst katı. Ordaki kadında bir şey silkelemek istiyor. Sanırım bakmadan çıkıyor. Tam silkeleyemeden içeri gidiyor.
Ve ben bunları yazarken, parktaki turuncu çantalı çocuk gitmiş oluyor. Diye yazarken, görüyorum çocuğu. Banka oturmuş bu sefer, cips yiyor.
Kadının temizlik işi bitmiş ama.
Amcam hala ağaçlarla uğraşıyor.
Bugün zaman hızlı geçmiyor, nedense...

6 yorum:

  1. Boyle aslinda her gun olan ufak tefek seyler durup farkina vardigimizda yasadigimizi hissettiriyor bence. O yuzden o camasirlarin cirpilirken cikardigi sesin hosuna gitmesi.

    YanıtlaSil
  2. :)
    en sevdiğim yazı tarzı buuuu.
    iyi ki geçmemiş de çevreyi gözlemlemişsin.
    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :) Arada yapayım o zaman böyle. benimde hoşuma gitti açıkcası. Ve o turuncu çantalı çocuğu gördüm yine. tam okula gidiyorken, yine geri döndü. Şaşırdım. Niye okula gitmiyor ki bu çocuk...

      Sil
    2. Okul çıkış saatinde de bir kenarda oturur gördüm.
      Artık hep gözüme takılıyor galiba. :)

      Sil