Bir Fatiha.

Yeğenimi, ailesi yazları Kur'an kursuna gönderirdi ama orada çocuk rahat olmazdı. Canı pek gitmek istemezdi. Bu sene 5.sınıfta okuyor ve derslerinden biri Kur'an-ı Kerim'di. Ve okul bitmeden Kur'ana geçti. Ananeside ona bir Kur'an-ı Kerim alıp hediye etti. Canım benim, akşam okuldan gelince beni aradı, teşekkür etmek için. Bende ananeye verdim telefonu. O da çok mutlu oldu.

Geçen senelerde işyerine bir adam gelmişti. Pek hatırlamıyorum ama muhabbet bir şekilde cenazelerden açıldı. Adamın dedikleri beni çok etkiledi o an. Hala unutmadım. Şöyle dedi:

"Çocuklarımıza en azından bir Fatiha'yı öğretelim, ölünce mezarımızda hiç olmazsa bir Fatiha okurlar bizim için."

İlkokul 4. sınıfa gidiyorum. Sınıfça otobüsle bir yere gidiyoruz. Mezarlıkların yanından geçiyorduk. Öğretmenimiz, tam geçerken, Bir Fatiha, 3 İhlas okuyun ölüler için, dedi. Okuduk. İşte ozamandan beri, ne zaman bir mezarlığın önünden geçsem, bir Fatiha, 3 İhlas süresi okur, orada yatan tüm ölmüşlerin ruhlarına hediye ederim. Azap çekenlerin azabının dinmesi için dua ederim. Bunu bana öğrettiği için çok sevgili öğretmenime buradan çok teşekkür ediyorum.

Hani yazar ya, mezar taşlarında ruhuna bir Fatiha, diye. Bir evlat, ana babası için bir Fatiha okuyamıyorsa, Allah cümlemizi affetsin.