11 Mart 2014

Bir Çocuk Uçuyordu.

Bir çocuk gördüm. Uçuyordu. Gökyüzünün maviliğinde, bulutların arasından süzüle süzüle..

Ama bir gariplik vardı. Uçan bir çocuktu. Şen olmalıydı. Uçarken bile yerinde duramamalıydı. Bulutlardan kendine pamuk şeker yapmalıydı. Kuşlara selam çakmalıydı. Peşlerine takılmalıydı hatta.

Ama..

Ama bu çocuk, sessiz ve usulca uçuyordu.

Derken bir yağmur başladı. Açtım ellerimi yağmura. Düşen yağmurlara baktım. Sonra çocuğa. Ellerime düşen gözyaşıydı. Bir çocuğun gözyaşı. Yağmurla yağan gözyaşları, elimdeydi.

Ağlıyordu, uçan çocuk. Yağmurdan güçlü idi gözyaşları. Can yakıyordu o yaşlar. Gökyüzünde o çocuğu görmeyenler, yağmurla düşen o gözyaşının verdiği acıya anlam veremiyordu.

Bir çocuk gördüm. Uçuyordu. Gökyüzünün gri ve yağmur dolu bulutlarının arasında. 


14 yorum: