İnsan her gün kendine sebepler buluyor. İşe gitmek için mesela. Gülmek için. Ağlamak için de.
Hayaller kuruyor, sebeplerin beraberinde.
Hayaller mi sebep... Sebebi mi hayaller...
Şu hayatta sebepsiz ne yapıyoruz ki ?
Cevap basit: seviyoruz...
Başlangıçta sebep arar gibi yapsakta, sebepsiz seviyoruz. Sebepsiz sevemeyenlerin inadına...
Sevgiler...
:-)
-
Şuan sağ üstteki köşeden balon 🎈 çıkıyor, dikkatim dağıldı. 😀😀 Kırk yılın başı toplamışım üstelik. Bugün doğum günüm evet. Belki baloncu... -
Desemde siz inanmayın, bazen çok kabalaşıp, en çirkin halimle “ dur.. hopp.. yok artık ..” diyerekten durdurup, hatta susturuyorum içimdeki...
-
Dükkana girdiğimde, şöyle etrafa bakınıp ne alacağımı düşünüyordum. Sonra ağlama sesini duydum. Herhalde annesi istediğini almıyor çocuğun d...
-gülebilirsin mesela
YanıtlaSil+bunun için bir sebebim yok ki
-o kadar güzelsin ki, sebepsiz de gülebilirsin
KELEBEĞIN RÜYASI
Öyle olsun, sebepsiz sevebilelim
:)
:-)
YanıtlaSilSebepsiz gülebilmek, çok güzel. Ama onu çoğumuz pek beceremiyoruz, sanki. :-)
Doğru sanki ;)
SilMaalesef.. sebepsiz sevemeyenlerden daha çok belki de..
SilSevmenin mutluluğunu yaşamak varken, sebep arayıp kalbi daraltmaya ne gerek var. Hayat sevdikçe güzel :)
YanıtlaSilAynen, katılıyorum. :)
Sil"Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek bir insanı sevmekle başlar her şey. Burada her şey bir insanı sevmekle bitiyor.."
YanıtlaSil:)
Sevmekle bitmek... çok zıt kelimeler.. Ama olmuyor mu, oluyor maalesef.
Sil:)
bugünlerde çook düşünüyosuun sanırıım :)
YanıtlaSilSanırım. :)
Sil