4 Mart 2014

Sebep...

İnsan her gün kendine sebepler buluyor. İşe gitmek için mesela. Gülmek için. Ağlamak için de.
Hayaller kuruyor, sebeplerin beraberinde.
Hayaller mi sebep... Sebebi mi hayaller...
Şu hayatta sebepsiz ne yapıyoruz ki ?
Cevap basit: seviyoruz...
Başlangıçta sebep arar gibi  yapsakta, sebepsiz seviyoruz. Sebepsiz sevemeyenlerin inadına...
Sevgiler...
:-)



10 yorum:

  1. -gülebilirsin mesela
    +bunun için bir sebebim yok ki
    -o kadar güzelsin ki, sebepsiz de gülebilirsin
    KELEBEĞIN RÜYASI

    Öyle olsun, sebepsiz sevebilelim
    :)

    YanıtlaSil
  2. :-)
    Sebepsiz gülebilmek, çok güzel. Ama onu çoğumuz pek beceremiyoruz, sanki. :-)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Doğru sanki ;)

      Sil
    2. Maalesef.. sebepsiz sevemeyenlerden daha çok belki de..

      Sil
  3. Sevmenin mutluluğunu yaşamak varken, sebep arayıp kalbi daraltmaya ne gerek var. Hayat sevdikçe güzel :)

    YanıtlaSil
  4. "Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek bir insanı sevmekle başlar her şey. Burada her şey bir insanı sevmekle bitiyor.."
    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevmekle bitmek... çok zıt kelimeler.. Ama olmuyor mu, oluyor maalesef.
      :)

      Sil
  5. bugünlerde çook düşünüyosuun sanırıım :)

    YanıtlaSil