Keşke 30 olsam diye film var. Filmde daha 10.yaşın başlarındaki küçük kızımız, 30 yaşında olmayı hayal ediyor. Ve oluyor da, inanılmaz bir şekilde. Ama bedenen, ruhen değil.
İşte belki de sorun orda oluyor. Asıl mesele bu. Bedenin bir bakmışsın 30 oluvermiş ya, ruh ise daha karanlıktan korkan bir çocuk. Oyun peşinde hala. Ama çocukça oyunlar.
Çelişki işte bu noktada başlıyor.
Derler ya ruhun genç olsun. Gençliği geçtim de ruhun belli zaman sonra hala çocuk kalması bence büyük bir sorun.
İlk başta bedenin büyümesine alışamıyor insan. Kendimden biliyorum. Şöyle içinden kocaman bir “yuhhh...” çekiyor insan. Ben 30 mu olacağım şimdi diyorum içimden.
Şimdi sanmayın bu ruh, çocuk ruhu. Aslında değil. Biraz karışık. Büyük olmaya alışık değil. Belki de evin en küçüğü olmaktan dolayı. Bana göre 30 büyük bir yaş. Velhasıl bünye hazır değil. Hazırlamadı kendini daha. Ama işte zaman demiyor ki, bak bu şahsımuhterem daha hazır değilmiş, az biraz yavaştan alalım zamanı. Demiyor yani. Zırtt geçiyor.
İşte bende bu konuda yalnız mıyım değil miyim diye meraktan konuyu ankete taşıdım.
Bakalım bakalım, kaç kişi ben gibi. Ya da yalnız mıyım bir bileyim..
İzledim bu filmi.. Oldukça eğlenceli.. Ama ben 30'u biraz geçmiş bir kadın olarak diyorum ki keşke 25lerde sabit kalsaydım..
YanıtlaSilEvet oralarda, ortada bir yerde. Kimsenin farketmediği bir noktada. (:
YanıtlaSilAhmet Hamdi yaşasaydı, bu filmi herhalde izlerdi.
YanıtlaSilFilmi izlemedim; ama esas sorunun zamana uymak, yaşının adamı olmak olduğu belli. Küçük yaşlarda gelecek ilginçtir, büyük yaşlardaysa geçmiş özlemdir.
Otuzunda biri için diyebilirim ki: Ah, keşke 10 olsam!
Herşey o merakla başlıyor zaten. O merak geçincede, iş işden geçmiş oluyor. Başlıyorsun o çocukluğu özlemeye.
YanıtlaSilAma birde şu var. Hiç merak yok, sen aksine büyümek istemiyorsun. Ama bir bakmışsın ki yaş gitmiş. (: (: